من میتونم...!

من میتونم, از زندگیت برم بیرون اگه بخوای...
یه جور که دیگه حتی عطرمم نپیچه تو بینیت،
یه جور که حتی یادت نیاد چه رنگی بوده چشام،
یه جور که خودتم باورت بشه یکی شبیه من نبوده هیچ وقت تو دنیات...
میتونم, دست از این دوستت دارم گفتنای وقت و بی وقتم  بردارم،
یا دیگه نبینی اسممو بالای گوشیت،
یا دیگه عادت کنم به نشنیدن صداتُ
و پر نشدن لحظه هام از اسمت...
ولی دوست نداشتنت از دست من بر نمیاد...
از منی که قلبم سند خوده به نامت،
و خودم تو  رویاهام عقد دلمو با دلت تو آسمونا بستم...
اینکه نخوای باشم پیشت،
تو زندگیت یا حتی جلوی چشمت تصمیمش با تو اِ،
ولی اینکه دوستت نداشته باشم،نه
با تو نیست
با خودمم نیست حتی...

گاهی دلم ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ تنگ می شود

ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎنه قلبم میگیرد

گاهی آرزو میکنم

ای کاش دلی نبود

تا تنگ شود

تا خسته شود

تا بشکند

تمامِ آن چیزی که درباره‌ی تو در سرم هست

ده‌ ها کتاب می‌ شود

اما تمام چیزی که در دلم هست

فقط دو کلمه است

دوستت دارم…